Waarom voelen we ons soms zo goed bij iemand? Wat is er zo speciaal aan die connectie? Een diepe verbinding, die je de ene dag tot ongekende hoogtes kan doen opstijgen, maar je op een andere dag op de knieën kan krijgen. Wat is liefde eigenlijk?
Soms is er die ene persoon waarbij de tijd lijkt stil te staan. Waarbij tijdens elk gedeeld moment er niets anders lijkt te bestaan. Alsof je beiden in een bubbel zit, afgesloten voor de rest van de wereld, in je eigen kleine universum. Op dat moment lijkt alles perfect. De zorgen en beslommeringen die je nog maar enkele tellen ervoor volledig absorbeerden zijn opgelost in de ijle lucht. De tijd lijkt niet alleen stil te staan op dat moment, ze staat ook gewoon even stil. Of beter gezegd, de illusie van het verstrijken van tijd is niets meer dan een verre herinnering. Je bent helemaal in het hier en nu, je gedachten staan stil. Je denkt niet meer aan de toekomst of het verleden. Alle doemscenario’s of to-do-lijsten zijn helemaal naar de achtergrond verwezen. Misschien spelen ze nog op in een onbewust deel van je geest, maar je bewustzijn is volledig aanwezig bij de andere persoon en het moment dat jullie delen.
Het hoeft zelfs niet altijd met een (potentiële) partner te gebeuren. Het kan helemaal onverwacht op je pad komen, een ontmoeting die je voor een korte periode uit je hoofd haalt en helemaal in je lichaam, in het nu, in het leven zelf brengt. Het is een moment van liefde. Liefde die gedeeld wordt, maar het is meer dan dat. Het is de herkenning van de liefde die elk van ons is. Een samensmelting van twee ogenschijnlijk afgezonderde zielen, die zichzelf in de ander herkennen, zich helemaal gezien en gehoord voelen tot in het diepste van hun zijn.
Uiteraard heeft de romantische liefde die kracht misschien zelfs nog in meervoud in zich. Verdrinken in de ogen van je geliefde is verdrinken in de eindeloze liefde die de ander (en elk van ons) is. Het is connectie maken met de diepste essentie van wie iemand is, het eindeloze en tijdloze aspect, dat pure liefde, puur bewustzijn is. Je overmand voelen door die liefde komt echter niet door iets dat de ander is of doet. Wat je op dat moment voelt is jouw pure essentie, jouw kern, de pure liefde die jij bent. Dat is het geschenk dat je geliefde je brengt in die intieme momenten. Ze herinneren je aan jezelf, voorbij je identiteit, je tijdelijke vorm en alle verhalen over jouw leven en wie je denkt te zijn. Ze tonen jou de mogelijkheid van hoe je je elk moment zou kunnen voelen, moest je je maar herinneren wie je bent en uit je hoofd blijven.
De pijn die de liefde dan kan brengen is het gevolg van het niet herkennen van dat deel van jezelf. De oorzaak van jouw liefdevolle gevoelens toewijzen aan je geliefde en negeren dat ze jou enkel een spiegel voorhouden. We houden vast aan het beeld dat de spiegel ons toont en ervaren pijn en gemis als de spiegel verdwijnt. Vergetend dat de bron van het spiegelbeeld dat we zagen niet verdwenen is, dat we het zelf zijn. Dat we het niet hoeven te zoeken in een ander. Dat we het elk moment van elke dag kunnen uitstralen. En vanuit dat weten, het weten van wie je bent, de liefde kan delen. Zonder verwachtingen, zonder claims. Samenkomen met een ander als liefde, om de wereld samen nog mooier te maken, in volledige vrijheid.
תגובות