Laat het licht aan op gang…

Zoals een mot naar een vlam, zo ook zijn wij aangetrokken naar het licht. Als de helden in een avonturenverhaal verloren zijn gelopen, brandt er altijd wel ergens een lichtje in de verte. Voor onze kinderen laten we het licht aan op de gang. Het geeft een gevoel van veiligheid, een stille zekerheid dat we niet alleen zijn. Licht is leven, donker is dood. Zodra de zon aan de hemel straalt, trekken we massaal naar buiten, naar de zee, de natuur in. Als het donker wordt, trekken we ons terug in onze huizen. We steken de lichten of kaarsen aan om de duisternis te verdrijven. Onze Kerstboom symboliseert de terugkeer van het licht en zo veel oude verhalen vertellen over de triomf van het licht over het duister.

En toch…

… is er leven in de duisternis. In de donkere aarde krioelt het van het leven. Kilometers onder de zeespiegel, waar het zonlicht niet schijnen kan, floreren vele levensvormen, sommigen misschien zelfs nog ongekend. En diep in ons wonen onze persoonlijke demonen. Al onze oude angsten en pijnen. Eenzaamheid, radeloosheid, twijfel, … Liefst laten we ze daar maar zitten. Verborgen voor onszelf, verborgen voor iedereen. Of zo denken we toch. Subtiel manipuleren ze onze gedachten en onze handelingen. Carl Jung noemde het onze schaduw. Die kant van onszelf die we liefst niet aankijken. Noch aan een ander laten zien. Waar we ons soms voor schamen of zelfs helemaal niet bewust van zijn. Maar die elk aspect van ons leven beheerst.

Het liefst van al vermijden we het donker, kijken we niet naar de schaduw. Het vergt moed om de duisternis in te duiken en te exploreren. Om te kijken, echt te kijken. En toch ligt daar de sleutel waar we naar op zoek zijn. De sleutel naar heelheid, naar innerlijke rust en vrede, naar waar blijvend geluk. Alles wat we verwerpen, komt terug. Geef er energie aan en het wordt sterker. In tegenstelling tot wat we soms denken, kost het meer moeite om iets te verwerpen dan het te aanvaarden. Zodoende blijft de schaduw groeien, tot hij ons verzwelgt. Tot we beslissen om te stoppen, te kijken en te zeggen: ok. Toon mij maar wat ik niet wilde zien. Toon mij maar waar ik al mijn gehele leven van wegloop.

Het ego zegt hier natuurlijk luid neen tegen. Stel je eens voor wat er allemaal niet zou kunnen gebeuren als we dat toelaten. Als we diep in de wonde en alle oude pijn gaan. Als we stoppen met wegkijken, enkel gefocust op het licht. Maar net daar zit het potentieel voor groei, voor heling. Misschien niet voor het ego.  Dat wordt dan met uitsterven bedreigt. En daar zit dan ook de angst. Wie ben ik nog als alles wegvalt? Wat gaat er van me overblijven? Het antwoord is eenvoudig. JIJ. De ware jij.

Diegene die de strijd heeft gestaakt tegen de duisternis. Die alles aanvaardt wat bij het leven hoort. Het licht en het donker. Die het volle assortiment van emoties mag ervaren zonder oordeel. Die zo mag ontdekken wat het betekent om een menselijke ervaring te hebben. In vertrouwen en overgave. Zonder weerstand, zonder te verkrampen, zonder te blokkeren. Het is niet het verdriet dat ons ’s nachts wakker houdt. Het is onze weerstand ertegen. Onze afkeuring. We zouden ons nu zo niet mogen voelen. Het moet licht zijn. En luchtig. En makkelijk. Enkel wat ik goedkeur mag me overkomen. Enkel wat ik leuk vind.

Het leven heeft echter zo veel meer te bieden. Zoveel mogelijkheden voor groei. Uitdagingen om te overwinnen. Om sterker te worden. Om zachter te worden. Om menselijker te worden. Er is zoveel schoonheid in verdriet. Diepe ontroering. Het is een ervaring. Niet wie je bent. Gun het jezelf deze menselijke ervaring helemaal te mogen beleven. De yin en de yang. Op het spirituele pad richten we ons vaak enkel naar de hemel. Kijk ook eens naar beneden. Diep in de donkere aarde. Verborgen schatten wachten daar. We zijn de verbinding tussen hemel en aarde. Een vol leven vergt beiden. En na het donker komt het licht weer, dat is de belofte die elke nieuwe dag ons brengt. En dat volle leven is wat ik jullie toewens. Wees niet bevreesd om de schaduw in te gaan. Je hoeft het niet alleen te doen. Steun is overal, in de zichtbare en de onzichtbare wereld. Je hoeft er enkel achter te vragen. Er brandt altijd licht op de gang…