Uit de populaire media zijn we waarschijnlijk allemaal wel vertrouwd met de term “exorcisme”. Misschien hebben sommigen nog nachtmerries van horrorfilms waarbij een personage is bezeten door de duivel en een priester met knikkende knieën, een kruisbeeld en wijwater in de hand en Bijbelverzen reciterend de demon te lijf probeert te gaan. Ook huizen kunnen bezeten worden. Wie heeft er nooit films gezien met klopgeesten of zelf een oud Schots kasteel bezocht waar volgens de overleveringen nog geesten van het verleden rondwaren? De realiteit is in de meeste gevallen gelukkig niet zo dramatisch als wat er op het witte doek wordt afgebeeld, maar we kunnen allemaal het slachtoffer worden van een entiteit die bezit van ons neemt. Het goede nieuws is dat de duivel niet bestaat, dus daar hoeven we ons geen zorgen over te maken, maar desalniettemin kan dit vaak grote gevolgen op je leven hebben.
Een possessie, zoals het meestal genoemd wordt, of een bezetenheid, is een entiteit die zich aan jou heeft vastgehecht. Dat klinkt akelig, maar is eigenlijk in de meeste gevallen vrij tragisch. Misschien lijkt je dit een vreemd woord om te gebruiken, maar om deze woordkeuze te begrijpen moeten we wat dieper graven naar de oorzaken. In de meeste gevallen is de entiteit in kwestie de ziel van een overleden persoon, die nog niet is overgegaan naar het rijk der doden en dus nog rondwaart in deze wereld, de wereld der levenden.
Er kunnen verschillende redenen zijn waarom die ziel hier nog rondhangt. Soms weet ze nog niet dat ze is overleden, soms wil ze nog geen afscheid nemen en heeft ze het gevoel dat ze hier nog iets te doen heeft. Vaak heeft ze ook gewoon angst om aan het volgende hoofdstuk van de reis te beginnen. Hier in het Westen zijn de meesten van ons opgegroeid met het beeld van een straffende God. Met de verhalen over de Hemel en de eeuwige verdoemenis die ons als zondaar wacht in de Hel. Ook al zijn we zelf niet gelovig opgevoed, het zit heel diep in ons collectieve bewustzijn ingebakken. Stel dat je in je leven een aantal keuzes hebt gemaakt waar je niet trots op bent en opeens wordt je geconfronteerd met het leven na de dood, kan de stap naar het dodenrijk veel angsten oproepen door die denkpatronen die we ons gehele leven hebben gehoord. Wat de reden ook is, de ziel zit hier gevangen en is in de meeste gevallen gewoon op zoek naar hulp.
Waar en hoe kan ik dit opdoen?
Om te beginnen is het belangrijk om te vermelden dat je jezelf niets kwalijk moet nemen. Er is niets dat jij “fout” hebt gedaan. Energie is niet gebonden aan tijd of plaats, dus het heeft niet veel zin bepaalde plaatsen te vermijden. Uiteraard zijn er wel plekken waar er meer verloren zielen rondhangen dan op anderen, waar je dus wat extra aandacht aan je energetisch bescherming kan besteden. Typische voorbeelden waar iedereen spontaan aan kan denken zijn ziekenhuizen waar veel mensen overlijden. Ook plekken als kerkhoven of executieoorden kunnen we ons allemaal wel makkelijk inbeelden. Maar ook gewoon op café kan het je overkomen.
Er zijn vele mogelijke redenen waardoor een entiteit zich aan jou kan vasthechten. Soms heb je gewoon pech en was je op de verkeerde plaats op het verkeerde moment. Het kan ook zijn dat ze in jou een licht zien en denken dat jij hen kan helpen met hun transitie. Hoe meer je je bewust bent van je energie en hoe meer je zelf in je kracht kan staan, hoe moeilijker het wordt om een haakje vast te maken aan je energetisch veld. Maar we hebben allemaal wel eens zwaardere dagen. Tijdens een healing wordt er niet met de vinger gewezen. De sleutel tot dit werk is compassie, voor alle betrokken partijen, om zo het evenwicht te herstellen. Voor jezelf, maar ook het grotere geheel.
Hoe weet ik of ik “bezeten” ben?
Misschien resoneert er iets in het voorgaande of heb je dit artikel gevonden omdat je jezelf de vraag al hebt gesteld. En vraag je je nu af hoe je dit zelf kan herkennen. Een healer of sjamaan kan dit met behulp van zijn of haar helpende spirits voor jou uitzoeken, maar er zijn enkele kenmerken die je misschien al een aanwijzing kunnen geven.
De belangrijkste is plots veranderd gedrag. Zoals de vrouw die zelf bijna nooit alcohol dronk en na het overlijden van haar stiefzoon, die wel graag eens een glaasje dronk, plots dagelijks zin begon te krijgen in alcohol. Wat daar gebeurt is dat de overleden ziel zichzelf nog steeds probeert te voeden via het lichaam van een levende persoon, met alle gevolgen van dien. Ook plots andere gedachten of taalgebruik kunnen een indicatie zijn. Zaken die je opeens uitspreekt en waar je zelf versteld van staat met de gedachte “dat ben ik niet die zo denkt”.
Ook fysiek kunnen er een aantal opvallende of meer subtiele kenmerken zijn. Waar ik het zelf het beste zie is aan de ogen. De zone rond de ogen die donkerder wordt. Uiteraard kan dit ook gewoon te wijten zijn aan slaaptekort, dus we moeten steeds voorzichtig zijn met voorbarige conclusies. Op foto’s kan het ook opvallen hoe de pupillen helemaal zwart zijn, iets wat ik bij bepaalde bekende personen soms al heb opgemerkt. Fysiek kan het gezicht ook de vorm aan beginnen nemen van de overleden ziel, of toch hoe die er in levende wijze uit zag. Zo kan je het gevoel hebben dat er iemand anders naar je terug kijkt in de spiegel.
Depossessie
Een depossessie is het weghalen van de possessie. Sjamanen brengen healing voor de levenden en de doden. Dat is zeker in dit geval van toepassing. Het werk beperkt zich hier immers niet alleen tot diegene die met een possessie te kampen heeft. Ook de ziel moeten verder worden geholpen zodat die rust kan vinden en hier geen verder onheil kan aanrichten. Anders kan je snel in een soort jojo-beweging terecht komen van loskoppelen en weer vasthechten.
Met de hulp van de healing spirits wordt gekeken of de problemen die de cliënt ondervindt wel degelijk van een “lifter” (een aangehechte entiteit) afkomstig zijn of er iets anders aan de hand is waar hun hulp voor nodig is. Indien er effectief één of meerdere entiteiten aanwezig zijn, wordt hiermee in contact gegaan om te achterhalen wat de reden is dat ze hier nog zijn en of er iets is waar zij nog nood aan hebben alvorens ze rust kunnen vinden. Het kan bijvoorbeeld zijn dat ze een helpende hand nodig hebben om de overgang te maken of dat ze nog een boodschap over willen brengen. Vervolgens zal de band worden verbroken waarbij zorgvuldig alle energie wordt verzameld en verwijderd om beide partijen te scheiden zodat beiden hun eigen weg kunnen vervolgen. Nadat de ziel is overgebracht naar het rijk der doden wordt er nog verder gekeken wat de cliënt nu nodig heeft om zelf ook weer verder te kunnen. In sommige gevallen loop je er immers al zo lang mee rond dat je zelf niet goed meer weet wie jij bent en welk gedrag of welke gedachten kwamen van de ziel die al zo lang met je is meegereisd.
Het leven na een depossessie
Als je dit snel hebt herkend, voelt het meestal achteraf gewoon als een reset, terug naar hoe het was. Je voelt je opnieuw jezelf. Meestal wat lichter, het kan letterlijk voelen als een gewicht dat van je schouders is gevallen. Afhankelijk van hoe lang je hier al mee te kampen hebt gehad, kan de ervaring variëren. Het kan zijn dat je al je gehele leven je in de baarmoeder overleden tweelingbroertje of -zusje met je meedraagt, de zogeheten lost twin (waarover misschien later meer in een ander artikel). In dat geval wordt het leven een ontdekkingstocht naar wie jij bent, los van hen, en wat jij hier op Aarde wil ervaren. Niet langer gedreven door beperkingen, door onbewuste beloftes of zielscontracten, een diepgeworteld schuldgevoel dat zij hadden moeten overleven en niet jij. Onthoud echter steeds dat je niemand hebt “weggestuurd” die hier nog had moeten zijn. Het evenwicht is hersteld, waarbij iedereen terug op de plek kan zijn waar ze thuis horen om van daaruit hun mooie rol in deze steeds veranderende en evoluerende wereld ten volle op te kunnen nemen.
Herken je hier iets in en heb je het gevoel dat je hier zelf wat hulp bij kan gebruiken. Of zijn er vragen opgekomen die je graag met iemand zou bespreken, aarzel dan niet om naar me uit te reiken.
Comments