Je bent hier niet om te zijn zoals alle anderen

Ik hoor het zo vaak van jullie, en zelf heb ik er ook al zo veel mee geworsteld. Het gevoel van hier niet thuis te horen, je een vreemde te voelen in een koude wereld, een wereld zonder begrip, zonder mededogen. Het niet weten wat je hier loopt te doen, een buitenbeentje, dat precies nergens echt zijn plaats weet te vinden. De wereld zoals je die steeds gekend hebt, lijkt door te draaien. Doen wat iedereen doet (en wat je al het grootste deel van je leven zelf proberen doen hebt), brengt je geen vreugde.

Hoe makkelijk zou het niet zijn, om gewoon te zijn zoals de anderen. Of toch op zijn minst hoe wij de anderen percipiëren. Om te denken zoals iedereen, om rust en geluk te vinden in het overaanbod dat tot onze beschikking staat. Je hebt het geprobeerd: de job, de relatie, de hobby’s, … Maar toch, steeds weer was er dat knagende gevoel dat dat het niet is. Dat je je ook daar weer als een buitenstaander voelt, de vreemde eend in de bijt. Je hebt doorgebeten, je proberen aanpassen. In de overtuiging dat als je toch maar wat meer je best doet, het allemaal wel goed komt. Je je niet langer alleen en onbegrepen zal voelen. Je hebt die innerlijke onrust weg proberen te duwen. Er allemaal niet meer aan proberen denken. En misschien heb je je er op een bepaald moment zelfs bij neergelegd. Dat geluk niet aan jou besteed is. Dat je er nooit bij zal horen.

Zovelen van ons voelen echter hetzelfde. We praten er gewoon niet over. Voeren een show op. Voor we ’s ochtends de deur uitgaan, kiezen we ons beste kostuum en zetten we ons beste masker op. In een halfslachtige poging erbij te horen, aanzien te worden als alle anderen. Het masker dient ons ook. Het vormt een barrière, een dun laagje bescherming om weer een dag door te kunnen komen. Om te overleven in een wereld die ons elke dag meer bevreemdend lijkt. Misschien heb je de schuld op jezelf geschoven. Dat je iets verkeerd doet, er iets mis is met je, dat je niet genoeg je best doet, dat je te veel verwacht.

Maar…

Je bent hier niet om te zijn zoals alle anderen!

Je hebt niets verkeerd gedaan. Het ligt niet aan jou. Je bent hier om de wereld, de samenleving, te veranderen. Hoe zou je dat ooit kunnen moest je alles hier helemaal ok vinden? Er is een shift bezig, nog heel subtiel, in de achtergrond. Ik weet het, dit is al veel gezegd en geschreven, maar waar is die dan? Ze zal er niet op 1 dag tijd komen. We wachten ergens allemaal op die omslag, een soort Apocalyps, die alles wegvaagt dat niet meer past en op 1 dag tijd een nieuwe wereld creëert. Laat ons echter ook eerlijk zijn met onszelf. Dat is het soort denken van een kind. De realiteit is dat dit tijd kost. En dat niemand het voor ons komt doen. Harry Potter zal niet langskomen met een toverstokje, Thor zal niet neerdalen uit de hemel met zijn hamer en neen, ook God zal dit niet met een vingerknip voor ons oplossen.

Stel dat het wel zo zou zijn? Wat moet er dan effectief veranderen? Het kan interessant zijn eens de vraag te stellen voor jezelf. Het antwoord zal waarschijnlijk zoiets zijn als “alle anderen”. Maar de echte verandering begint van binnen. Bij onszelf. Wacht niet langer op een externe hogere macht om dit voor jou te doen. Bij de oude Grieken werd op een bepaald moment het improvisatietheater heel populair. Het schouwspel ging alle kanten op, tot op het punt dat niemand nog wist hoe ze zich uit de chaos die ze hadden gecreëerd konden redden om de voorstelling tot een einde te brengen. Dan werd er maar beroep gedaan op de Deus ex Machina, een God die uit de hemel neerdaalde om alles terug beter te maken. We zijn ondertussen enkele duizenden jaren verder en we wachten er nog steeds op!

Niemand komt je redden. Dat kan je alleen zelf doen. Wat als iemand alles als bij toverslag kon veranderen? Voor we het beseffen zouden we terug bij af zijn. Omdat we onze oude wonden gewoon mee zouden dragen in de nieuwe wereld. We worden nu allen uitgenodigd om die wonden te helen. Om de maskers af te gooien en onze ware natuur door te laten schijnen. Het innerlijke werk doen we aldus niet voor ons alleen. Meestal begint het met een persoonlijke nood, de nood om vrij en gelukkig te zijn. Maar het geschenk hiervan is er om uit te dragen, om te delen, om ook anderen te helpen op hun pad en daardoor de hele creatie te dienen.

Het grootste geschenk dat je het leven kan bieden is jezelf zijn.

Je bent hier gekomen met een grote variëteit aan giften, aan kwaliteiten. Het is altijd jouw bestemming geweest deze te delen. Misschien weet  je nog niet wat en hoe. Maar dat hoeft ook niet. Je staat er niet alleen voor, je wordt begeleid elke stap op je pad. Je ziet het niet altijd, maar open je ogen. En luister… luister naar je innerlijke stem, je gids. Ze fluistert, dus wordt stil. Zodat het lawaai van de externe wereld en de maalstroom aan gedachten in je hoofd ze niet overstemmen. Vergeet nooit dat je hier bent voor een reden en dat je bent wie je bent omwille van die reden. Er is niets dat je hoeft te doen, je hoeft er niet over na te denken. Wees jezelf en alle noodzakelijke stappen zullen hier uit voort komen. Je ware zelf! Niet het masker, niet de rollen die we hebben aangenomen. Zoek wat jou vreugde brengt en doe daar meer van. Voel wat je trekt en exploreer wat verder in die richting. Wil je meer ontvangen, wees dankbaar voor wat je nu al hebt. Focus niet op wat ontbreekt, maar sta eens stil bij de overvloed die al in je leven aanwezig is. Het wonder van het leven ben je zelf.

Je bent zelf het geluk waar je naar op zoek bent!